• Data: 2024-09-23 Autor: Katarzyna Bereda
Chciałbym zmotywować policję do działanie. Chodzi o moją mamę, która mieszka ze swoim wnukiem i doświadczyła z jego strony przemocy. Zdarzenie miało miejsce 2 tygodnie temu, wnuk groził mamie śmiercią, a także groźby takie padły pod adresem innych członków rodziny. W związku z tym mama poprosiła mnie, abym dowiedział się, czy może cofnąć darowiznę, którą zrobiła na rzecz wnuka. Jednocześnie poprosiła, abym fakt przemocy zgłosił odpowiednim organom, ponieważ boi się o swoje bezpieczeństwo. Przemoc próbowałem zgłosić w jednostce policji zgodnej z miejscem zamieszkania, ponieważ wielokrotne próby skontaktowania się z dzielnicowym nie powiodły się. Zadzwoniłem do dyżurnego komisariatu, tam zgłosiłem przemoc domową i zostałem poproszony o wysłanie e-maila z opisem sytuacji – to miało ułatwić podjęcie właściwych działań. E-mail wysłałem 10 dni temu i niestety żadnego odzewu, nic. Od tamtej pory nie mogę dodzwonić się, albo telefon nie jest odbierany, albo włącza się poczta głosowa. Dlatego proszę o udzielenie informacji, co powinienem zrobić, aby policja podjęła działania, aby mamy nic złego nie spotkało.
Jeżeli do tej pory policja nie podjęła żadnych kroków, proponuję złożyć pisemne zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa do prokuratury rejonowej miejsca zamieszkania mamy. Zaznaczam bowiem, iż policja jest jedynie organem wykonującym zadania organu nadzorującego, jakim jest prokuratura. Jeżeli więc złoży Pan zawiadomienie na policję, ona i tak w pierwszej kolejności musi przekazać je prokuraturze, albowiem policja jedynie wykonuje zadania zlecone.
Dlatego zawsze proponuję od razu swoje kroki kierować do prokuratury, albowiem jest to organ, który prowadzi postępowanie przygotowawcze. Dlatego też proszę pominąć wysłany email i złożyć pisemne zawiadomienie do prokuratury rejonowej. Ważne jest jednak, aby to Pana mama jako pokrzywdzona podpisała zawiadomienie.
W zawiadomieniu proszę opisać sytuację, wskazać materiał dowodowy – jeżeli Państwo posiadają np. nagrania oraz zeznania świadków – może Pan być powołany jako świadek. Jeżeli w stosunku do mamy doszło do stosowania gróźb, powinien Pan wskazać na poniższy przepis.
Zgodnie z treścią art. 190 Kodeksu karnego (K.k.): „§ 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.”.
Przedmiotem ochrony w przypadku przestępstwa groźby karalnej jest wolność człowieka przed obawą popełnienia przestępstwa na jego szkodę lub szkodę osoby mu najbliższej. Chodzi o poczucie bezpieczeństwa jednostki; wolność w sferze psychicznej od strachu, zastraszania, obawy przed popełnieniem przestępstwa (K. Daszkiewicz-Paluszyńska, Groźba w polskim prawie karnym, Warszawa 1958, s. 32-33; J. Wojciechowska, w: B. Kunicka-Michalska, J. Wojciechowska, Przestępstwa przeciwko wolności, wolności sumienia i wyznania, wolności seksualnej i obyczajowej oraz czci i nietykalności cielesnej. Rozdziały XXIII, XXIV, XXV i XXVII Kodeksu karnego. Komentarz, Warszawa 2001, s. 33; A. Zoll, w: Zoll, Kodeks karny, t. II, 2008, s. 509).
Przestępstwo groźby karalnej zostaje dokonane tylko wtedy, gdy groźba wzbudza w ofierze uzasadnioną obawę jej spełnienia, jest to więc przestępstwo materialne (post. SN z 16.2.2010 r., V KK 351/09, Biul. PK 2010, Nr 3, poz. 36). Do jego znamion należy bowiem wystąpienie skutku polegającego na wzbudzeniu u adresata groźby uzasadnionej obawy, że zostanie ona spełniona. Dopiero z tą chwilą można uznać przestępstwo groźby karalnej za dokonane. W przypadku więc, gdy groźba karalna dotarła do odbiorcy, lecz nie wzbudziła w nim obawy, albo gdy do niego nie dotarła, mamy do czynienia jedynie z usiłowaniem tego przestępstwa.
Dlatego też, proszę pisemnie zwrócić się do prokuratury rejonowej miejsca zamieszkania mamy. W zawiadomieniu proszę wszystko opisać i czekać na wezwanie mamy w celu przesłuchania.
Przemoc domowa bez interwencji
Pani Anna mieszkała z dorosłym synem, który od lat miał problemy z agresją. Pewnego dnia, podczas kłótni, syn zaczął grozić jej śmiercią i używał przemocy fizycznej. Anna, przerażona o swoje życie, zgłosiła sprawę na policji, licząc na natychmiastową reakcję. Mimo to, po upływie kilku dni, nikt z funkcjonariuszy nie pojawił się w jej domu. Dopiero po kilkukrotnych telefonach do komisariatu usłyszała, że jej sprawa została zgubiona, a interwencję trzeba będzie powtórzyć.
Groźby wobec starszej osoby
Pani Maria, 70-letnia emerytka, doświadczyła groźby śmierci ze strony sąsiada po sporze o granicę działki. Obawiając się o swoje bezpieczeństwo, zgłosiła sprawę na policji, przedstawiając dowody – w tym nagranie. Niestety, funkcjonariusze jedynie zapisali jej zeznania i poinformowali, że sprawa zostanie przekazana dalej. Mijały tygodnie, a Maria nie otrzymała żadnej informacji. Czuła się coraz bardziej bezradna, bo sąsiad kontynuował groźby.
Brak reakcji na zgłoszone groźby
Pani Barbara zgłosiła na policję, że jej były mąż groził jej śmiercią w wiadomościach SMS. Choć Barbara dostarczyła dowody w postaci zrzutów ekranu, przez kolejne dni nie otrzymała żadnej odpowiedzi ani reakcji ze strony organów ścigania. Gdy próbowała się dodzwonić do komisariatu, aby dowiedzieć się o postępach, telefony pozostawały bez odpowiedzi. W międzyczasie jej były mąż zaczął obserwować ją w miejscach publicznych, a ona bała się wyjść z domu.
Brak reakcji policji na zgłoszenia dotyczące przemocy domowej i groźby karalne stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa ofiar. Konieczne jest skuteczniejsze egzekwowanie przepisów i szybka interwencja, aby osoby zagrożone mogły czuć się bezpiecznie w swoich domach. Należy apelować o większą odpowiedzialność ze strony organów ścigania, aby zapobiec tragicznym skutkom zaniechań.
Oferujemy profesjonalne porady prawne online oraz pomoc w sporządzaniu pism, takich jak zawiadomienia do prokuratury i wnioski o ściganie przestępstw, aby skutecznie chronić Twoje prawa i bezpieczeństwo. Skontaktuj się z nami, aby uzyskać wsparcie w trudnych sytuacjach prawnych. Aby skorzystać z naszych usług, opisz swój problem w formularzu pod artykułem.
1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny - Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
Zapytaj prawnika