Świadek w sprawie o kradzież lub przywłaszczenie przedmiotu

Pan Dariusz został wezwany jako świadek w sprawie z art. 119 Kodeksu wykroczeń. Domyślał się, że chodzi o przedmiot, który był w mieszkaniu jego zmarłej matki, ale do niej nie należał. Brał pod uwagę, że ta rzecz mogła być zakupiona przez jego przyrodniego brata i to on zgłosił sprawę na policję. Pan Dariusz nie podał nam więcej szczegółów, ale zadał pytanie, czy może zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnej (wykroczeniowej). Chciał także wiedzieć, czy jako świadek może w takim postępowaniu składać wnioski, np. okazania rachunku potwierdzającego zakup. Prosił też o podpowiedź, do których przepisów karnych powinienem sięgnąć, aby przygotować się do rozprawy.

Wezwanie w charakterze świadka w sprawie kradzieży

Skromny opis pana Dariusza pozostawiał wiele znaków zapytania. Nie wyjaśniał nawet, kto miał co przywłaszczyć czy ukraść, zatem w odpowiedzi skoncentruję się na udzieleniu kilku informacji dotyczących samego postępowania.

Pan Dariusz został wezwany w charakterze świadka. Taka osoba, uczestnik postępowania, nie ma prawa żądać dopuszczenia dowodów określonego postępowania. Zobowiązana jest mówić prawdę o tym, co w danej sprawie jest jej wiadome. Nie może składać fałszywych zeznań. Dopiero w sytuacji, gdy ze świadka staje się osobą podejrzaną, przysługują jej dodatkowe prawa. Zatem obecnie pan Dariusz nie ma powodów do obaw, nic mu póki co nie grozi, jest zobowiązany przedstawić sytuację zgodnie ze swą najlepszą wiedzą.

Zobacz też: Art. 286 § 1 K.k. wezwanie jako świadek

Jaka kara za kradzież lub przywłaszczenie?

Zasadniczo za kradzież lub przywłaszczenie rzeczy o niższej wartości grozi kara aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Kwestie związane z wysokością kary reguluje Kodeks wykroczeń (K.w.) w rozdziale II. Natomiast dla pełnej wiedzy, czy doszło do kradzieży, czy przywłaszczenia, warto skorzystać z Kodeksu karnego (K.k.), ponieważ to tam znajdują się opisy tych przestępstw, a w Kodeksie wykroczeń jedynie przewidziano łagodniejszą formę odpowiedzialności przy niższej wartości mienia.

Postępowanie w sprawie o kradzież lub przywłaszczenie

Jeśli zaś chodzi o samo postępowanie, to warto wiedzieć, że obwinionym jest osoba, przeciwko której wniesiono wniosek o ukaranie w sprawie o wykroczenie. Taki obwiniony może korzystać z pomocy pełnomocnika. Gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości, obwinionemu, który nie ma obrońcy z wyboru, wyznacza się na jego wniosek obrońcę z urzędu, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez poważnego uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny.

Zgodnie z art. 54 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia (K.p.w.) – w celu ustalenia, czy istnieją podstawy do wystąpienia z wnioskiem o ukaranie oraz zebrania danych niezbędnych do sporządzenia takiego wniosku, Policja z urzędu przeprowadza czynności wyjaśniające. Czynności te w miarę możności należy podjąć w miejscu popełnienia czynu bezpośrednio po jego ujawnieniu. Powinny one być zakończone w ciągu miesiąca od ich podjęcia. Należy niezwłocznie przesłuchać osobę, co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie. Osoba taka ma prawo odmówić złożenia wyjaśnień oraz zgłosić wnioski dowodowe, o czym należy ją pouczyć. Przesłuchanie tej osoby zaczyna się od powiadomienia jej o treści zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania.

W ramach czynności wyjaśniających organ je prowadzący może, z inicjatywy lub za zgodą osoby, co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie i pokrzywdzonego, skierować sprawę do instytucji lub osoby do tego uprawnionej w celu przeprowadzenia mediacji.

Co jest istotne, to oskarżyciel publiczny może, za zgodą obwinionego, przesłuchanego uprzednio w toku czynności wyjaśniających, umieścić we wniosku o ukaranie wniosek o skazanie obwinionego za zarzucany mu czyn bez przeprowadzania rozprawy i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego albo odstąpienie od wymierzenia kary lub środka karnego. Wniosek o skazanie jest możliwy tylko wówczas, gdy w świetle zebranych dowodów wyjaśnienia obwinionego oraz okoliczności popełnienia wykroczenia nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy. Obwiniony, jeżeli nie dotyczy go wniosek o skazanie, może po wezwaniu na rozprawę lub zawiadomieniu o jej terminie wystąpić z wnioskiem o skazanie w określony sposób bez przeprowadzania rozprawy.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.