Świadek w sprawie o przywłaszczenie lub kradzież przedmiotu

Wezwanie w charakterze świadka w sprawie kradzieży

Przedstawiony opis nie wyjaśnia, kto miał co przywłaszczyć czy ukraść, zatem skoncentruję się na udzieleniu Panu kilku informacji dotyczących samego postępowania.

Na chwilę obecną został Pan wezwany w charakterze świadka. Taka osoba, uczestnik postępowania, nie ma prawa żądać dopuszczenia dowodów określonego postępowania. Zobowiązana jest mówić prawdę o tym, co w danej sprawie jest jej wiadome. Nie może składać fałszywych zeznań. Dopiero w sytuacji, gdy ze świadka staje się osobą podejrzaną, przysługują jej dodatkowe prawa. Zatem obecnie nie ma się Pan czego obawiać. Jest Pan zobowiązany przedstawić sytuację zgodnie z Pana najlepszą wiedzą. Teraz nic też Panu nie grozi.

Zobacz też: Art. 286 § 1 K.k. wezwanie jako świadek

Jaka kara za kradzież lub przywłaszczenie?

Zasadniczo za kradzież lub przywłaszczenie rzeczy o niższej wartości grozi kara aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Kwestie związane z wysokością kary reguluje Kodeks wykroczeń (K.w.) w rozdziale II. Natomiast dla pełnej wiedzy, czy doszło do kradzieży, czy przywłaszczenia, warto skorzystać z Kodeksu karnego (K.k.), ponieważ to tam znajdują się opisy tych przestępstw, a w Kodeksie wykroczeń jedynie przewidziano łagodniejszą formę odpowiedzialności przy niższej wartości mienia.

Postępowanie w sprawie o kradzież lub przywłaszczenie

Jeśli zaś chodzi o samo postępowanie, to warto wiedzieć, że obwinionym jest osoba, przeciwko której wniesiono wniosek o ukaranie w sprawie o wykroczenie. Taki obwiniony może korzystać z pomocy pełnomocnika. Gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości, obwinionemu, który nie ma obrońcy z wyboru, wyznacza się na jego wniosek obrońcę z urzędu, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez poważnego uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny.

Zgodnie z art. 54 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia (K.p.w.) – w celu ustalenia, czy istnieją podstawy do wystąpienia z wnioskiem o ukaranie oraz zebrania danych niezbędnych do sporządzenia takiego wniosku, Policja z urzędu przeprowadza czynności wyjaśniające. Czynności te w miarę możności należy podjąć w miejscu popełnienia czynu bezpośrednio po jego ujawnieniu. Powinny one być zakończone w ciągu miesiąca od ich podjęcia. Należy niezwłocznie przesłuchać osobę, co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie. Osoba taka ma prawo odmówić złożenia wyjaśnień oraz zgłosić wnioski dowodowe, o czym należy ją pouczyć. Przesłuchanie tej osoby zaczyna się od powiadomienia jej o treści zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania.

W ramach czynności wyjaśniających organ je prowadzący może, z inicjatywy lub za zgodą osoby, co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie i pokrzywdzonego, skierować sprawę do instytucji lub osoby do tego uprawnionej w celu przeprowadzenia mediacji.

Co jest istotne, to oskarżyciel publiczny może, za zgodą obwinionego, przesłuchanego uprzednio w toku czynności wyjaśniających, umieścić we wniosku o ukaranie wniosek o skazanie obwinionego za zarzucany mu czyn bez przeprowadzania rozprawy i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego albo odstąpienie od wymierzenia kary lub środka karnego. Wniosek o skazanie jest możliwy tylko wówczas, gdy w świetle zebranych dowodów wyjaśnienia obwinionego oraz okoliczności popełnienia wykroczenia nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy. Obwiniony, jeżeli nie dotyczy go wniosek o skazanie, może po wezwaniu na rozprawę lub zawiadomieniu o jej terminie wystąpić z wnioskiem o skazanie w określony sposób bez przeprowadzania rozprawy.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.