Jestem śledzony przez osobę z rodziny, co zrobić?

Śledzenie jako stalking

Opisany przez Pana czyn (a w zasadzie czyny) może wypełniać znamiona przestępstwa stalkingu z art. 190a Kodeksu karnego. Zgodnie z jego treścią: „kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8”. Ściganie przestępstwa następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Nękanie osoby

Podstawową cechą stalkingu jest uporczywość działania sprawcy, a zatem dopiero kilka czynów, które naruszają wolność psychiczną człowieka, możemy uznać za stalking. Zachowania, które kwalifikują się jako nękanie, mogą być różne, np.: dokuczanie, nachodzenie, wysyłanie listów czy dzwonienie. Po drugie uporczywe działanie sprawcy musi wpływać na psychikę Pana jako pokrzywdzonego. Sprawca musi zatem wzbudzić u pokrzywdzonego uzasadnione poczucie zagrożenia, obawy o życie lub zdrowie pokrzywdzonego lub osoby jemu najbliższej. Poczucie zagrożenia musi być obiektywne, co oznacza, że nie może być np. powodem subiektywnej wrażliwości pokrzywdzonego. Niemniej, do stalkingu dochodzi również wtedy, gdy pomimo braku uzasadnionego poczucia zagrożenia u pokrzywdzonego sprawca dopuszcza się „istotnego naruszenia prywatności” osoby nękanej. Przyjmuje się w doktrynie, że prywatność dotyczy ochrony naszych listów, tego co dzieje się w naszym domu, naszej rodziny, naszego życia.

Chcąc złożyć zawiadomienie o przestępstwie z art. 190a § 1, musi Pan udać się na policję i złożyć zawiadomienie. Policja Pana przesłucha, sporządzi protokół. Jako dowód może Pan załączyć SMS-y, maile, wiadomości na komunikatorach, ale także wskazać świadków, którzy potwierdzą Pana zeznania. Policja sama wówczas te osoby przesłucha, jeśli uzna to za celowe.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.