Autor: Marek Gola
Czy jeśli kradłam w sklepie i właściciel sklepu ma nagranie z monitoringu, na którym to widać, to czy mogą mnie ukarać, jeśli nie zostałam złapana na gorącym uczynku? Proszę o informacje czy mogę być oskarżona o kradzież w sklepie na podstawie monitoringu i jaka kara mi grozi.
Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu karnego zwanego dalej K.k. oraz przepisy Kodeksu wykroczeń zwanego dalej K.w.
Z treści Pani pytania wynika, że ukradła Pani w sklepie określone przedmioty. Właściciel sklepu dysponuje nagraniami na okoliczność kradzieży. Zastanawia się Pani, czy można Panią ukarać, jeżeli nie złapano Pani na gorącym uczynku.
W pierwszej kolejności zachodzi pytanie, jaką wartość przedstawiały rzeczy, które Pani ukradła? Powyższe ma o tyle istotne znaczenie, że nie wskazuje Pani, by doszło do kradzieży z włamaniem (co zawsze jest przestępstwem), lecz do kradzieży, które w zależności od wartości skradzionych rzeczy może być wykroczeniem lub przestępstwem.
Zgodnie z art. 119 K.w., kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 1/4 minimalnego wynagrodzenia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
Zobacz też: Co grozi za kradzież w sklepie
Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 siepania 1978 r., sygn. akt Rw 285/78 „Różnica między przestępstwem kradzieży […] a przestępstwem przywłaszczenia […] polega na tym, że sprawca kradzieży zabiera z posiadania innej osoby cudze mienie ruchome w celu przywłaszczenia, natomiast sprawca przestępstwa określonego w art. 204 § 1 k.k. [z 1969 r., obecnie art. 284 k.k. – przyp. M.S.] przywłaszcza sobie cudze mienie ruchome, które nie zostało mu powierzone, jednakże znalazło się już w jego legalnym, nie bezprawnym, posiadaniu”.
Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z 20 lipca 1999 r., sygn. akt II AKa 136/99, wskazał, iż „strona podmiotowa przestępstwa z art. 284 § 1 k.k. ma charakter umyślny i kierunkowy; sprawca musi działać w ściśle określonym celu, którym jest przywłaszczenie cudzej rzeczy (mienia). Nie wystarcza, że sprawca godził się na możliwość przywłaszczenia. Niezbędne dla przypisania mu przywłaszczenia jest, by tego chciał, by to było jego celem. Umyślność jest ściśle związana ze stanem świadomości sprawcy czynu zabronionego. O zachowaniu umyślnym można mówić jedynie wtedy, gdy sprawca obejmuje swoją świadomością wszystkie istotne elementy czynu, wszystkie jego podstawowe znamiona, a istotnym wyznacznikiem tego, że sprawca obejmuje czyn swój świadomością, a zatem i umyślnością jest jego zamiar”.
Przeczytaj też: Oskarżenie o kradzież w sklepie na podstawie monitoringu
W podobnym tonie wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 6 października 1998 r., sygn. akt II AKa 108/98, w którym wskazano, iż „niezbędnym składnikiem przywłaszczenia jest pod względem podmiotowym zamiar sprawcy pozbawienia właściciela mienia stanowiącego jego własność, a znajdującego się w posiadaniu sprawcy i zatrzymanie tego mienia wbrew woli właściciela. Samo tylko bezprawne zatrzymanie cudzego mienia i nawet używanie go chociażby w celu osiągnięcia zysku, bez zamiaru jego zatrzymania nie stanowi przestępstwa przywłaszczenia”.
Nie bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy pozostaje także pogląd, który Sąd Apelacyjny w Lublinie wyraził w wyroku z dnia 3 grudnia 1998 r., sygn. akt II AKa 176/98, zgodnie z którym „przywłaszczeniem w rozumieniu art. 284 k.k. jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie cudzym mieniem ruchomym przez włączenie go do majątku swojego lub innej osoby i powiększenie w ten sposób swojego lub innej osoby stanu posiadania bądź też przeznaczenie go na inny cel niż przekazanie właścicielowi. Zamiar przywłaszczenia należy oceniać nie na podstawie okoliczności istniejącej w chwili zawierania transakcji, w wyniku której sprawca znalazł się w legalnym posiadaniu cudzego mienia, ale na podstawie okoliczności istniejącej w chwili powierzenia mu mienia”.
Niestety dla Pani, dowód z nagrania jest dowodem istotnym w sprawie, a zatem może dojść do skazania na jego podstawie. Nagranie musi być jednak na tyle dobrej jakości, by możliwe było określenie rzeczy, które zostały skradzione celem ustalenia ich wartości, a następnie zakwalifikowania czynu pod wykroczenie lub przestępstwo.
O ile zatem chce Pani kwestionować swój czyn radzę skupić się na podważaniu jakości nagrania i tego, co na nim widać. Jak pokazuje moje doświadczenie jakoś tego rodzaju nagrań pozostawia wiele do życzenia.
Zobacz również: Wezwanie w charakterze świadka art. 119 K.w.
Przygotowano we współpracy z adwokatem prawa karnego Ewą Anczewską z Wrocławia
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
Zapytaj prawnika