Prywatne oskarżenie w sprawie oszustw spółdzielni

Oskarżycielem prywatnym może być wyłącznie pokrzywdzony, który ma możliwość wnosić i popierać oskarżenie o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego (art. 59 § 1). Definicja pokrzywdzonego zawarta jest w art. 49 § 1 Kodeksu karnego. W uchwale z 15 września 1999 r., sygn. akt I KZP 26/99, OSNKW 1999, nr 11–12, poz. 69, Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że „art. 49 § 1 powinien być interpretowany wąsko, a zatem krąg pokrzywdzonych w rozumieniu art. 49 § 1 powinien być ograniczony zespołem znamion czynu będącego przedmiotem postępowania oraz czynów współukaranych” (podobnie także uchwała SN z 21 grudnia 1999 r., syg. akt I KZP 43/99, Biul. SN 1999, nr 12, s. 14). Innymi słowy, w przypadku przestępstwa zniesławienia pokrzywdzonym jest tylko ten, kogo dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone. Przestępstwo zniesławienia jako chroniące przede wszystkim dobre imię konkretnej osoby dotyka bezpośrednio tylko osobę, do której zniesławienie się odnosi, a zatem jej najbliżsi, chociaż mogą poczuć się dotknięci przestępczym zachowaniem sprawcy, nie mogą realizować uprawnień żyjącego pokrzywdzonego. Jedynie w przypadku śmierci pokrzywdzonego najbliższym przysługują uprawnienia, o których mowa w art. 52 § 1. 

Wśród przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego, a wynikających z kodeksu karnego należy wymienić:

1. nieumyślne średnie lub lekkie uszkodzenie ciała (art. 157 § 4 w zw. z art. 157 § 3 K.k.);
2. lekkie uszkodzenie ciała (art. 157 § 2 K.k.);
3. zniesławienie (art. 212 K.k.);
4. zniewaga (art. 216 K.k.);
5. naruszenie nietykalności cielesnej (art. 217 K.k.).

Zgodnie z powyższym nie przysługuje Państwu prawo wniesienia prywatnego aktu oskarżenia. Proszę jednak przesłać mi pismo o odmowie wszczęcia dochodzenia.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼