Indywidualne porady prawne
Zatrzymanie przez policjanta i detektywa
Autor: Marek Gola
Zostałem wczoraj zatrzymany przez detektywa i policjanta. Dałem jakiś czas temu ogłoszenie, że szukam nastolatki na seks. Odezwała się jedna osoba, która pisała, że ma 17 lat, a potem, że 14. Na spotkaniu okazało się, że to pułapka – czekał detektyw i policjant. Co mi teraz grozi?
Uwodzenie dzieci w internecie
Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu karnego zwanego dalej K.k.
W mojej ocenie Pana zachowanie może być ewentualnie oceniane z punktu widzenia art. 200a § 1 K.k., zgodnie z którym „kto w celu popełnienia przestępstwa określonego w art. 197 § 3 pkt 2 lub art. 200, jak również produkowania lub utrwalania treści pornograficznych, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego lub sieci telekomunikacyjnej nawiązuje kontakt z małoletnim poniżej lat 15, zmierzając, za pomocą wprowadzenia go w błąd, wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania sytuacji albo przy użyciu groźby bezprawnej, do spotkania z nim, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”. Na Pana niekorzyść przemawia w szczególności fakt, że już z rozmowy, jak mniemam, wyszło, że dziewczyna ma 14 lat.
W dniu 8 czerwca 2010 roku weszła w życie nowelizacja Kodeksu karnego dotycząca uwodzenia dzieci w Internecie. W chwili obecnej zatem za próbę uwiedzenia w Internecie osoby poniżej 15. roku życia w celach seksualnych lub skłaniania jej do udziału w produkcji pornografii grozi kara do dwóch lat pozbawienia wolności.
Po pierwsze zatem zasadne jest wskazanie, iż ustawodawca w treści art. 200a K.k. wprowadza nowy typ przestępstwa. Jak podnosi Sąd Najwyższy w treści uzasadnienia postanowienia z dnia 1 września 2011 r., sygn. akt V KK 43/11:
„Trzeba jednak zwrócić uwagę, że ten nowy typ przestępstwa penalizuje czynności przygotowawcze do wykorzystania małoletniego poniżej lat 15 do przestępstw określonych w art. 197 § 3 pkt 2 k.k. lub art. 200 k.k. oraz produkowania bądź utrwalania treści pornograficznych z udziałem takiego małoletniego. Należy stwierdzić, że art. 200a k.k. nie stanowi lex specialis odnośnie do przepisu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 200 § 1 k.k., lecz jest czynem uprzednim współukaranym, mamy bowiem do czynienia z pomijalnym zbiegiem przestępstw [por. A. Wąsek i R. Zawłocki (red.): Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, t. I, wyd. 4, Warszawa 2010, s. 1061, teza 3; A. Zoll (red.): Kodeks karny. Część dzczególna. Komentarz, t. II, wyd. 3, Warszawa 2008, s. 655, teza 25; M. Mozgawa (red.): Kodeks karny. Praktyczny komentarz, Warszawa 2010, s. 416–417, teza 9]. W praktyce często realizacja znamion przestępstwa z art. 200a k.k. mieścić się będzie w ramach zachowań sprawczych penalizowanych w granicach karalnego usiłowania przestępstwa z art. 200 § 1 k.k.”
Zobacz też: Posiadanie pornografii
Odpowiedzialność karna za poszukiwanie osoby chętnej do współżycia
Niestety, ale na Pana niekorzyść świadczy treść ogłoszenia – poszukiwanie osoby chętnej do współżycia, z założeniem, że ma być nastolatką.
Rozmowa, która była prowadzona, a która została przez Pana sparafrazowana, w mojej ocenie daje podstawy do postawienia Panu zarzutu, a tym samym pociągnięcia Pana do odpowiedzialności karnej. Z treści Pana pytania wynika, że zmierzał Pan swoim zachowaniem do wykorzystania rozmówczyni, a przede wszystkim do odbycia stosunku płciowego. Z uwagi na powyższe istnieje obawa postawienia Panu zarzutu z art. 200a § 1 K.k.
Jak podkreśla się w literaturze:
„W […] przepisie [art. 200a §1 k.k.] został uwypuklony aspekt »zmierzania« do spotkania z małoletnim [...], a sprawca, »zmierzając do spotkania z nim« (w ramach całego kompleksu różnych zachowań charakteryzujących się celem opisanym w art. 200a § 1 in principio k.k., które mogą być rozciągnięte w czasie) podejmuje relewantną dla odpowiedzialności karnej czynność nawiązania kontaktu z zastosowaniem metod opisanych w art. 200a § 1 k.k. Inkryminowany sposób, w jaki zachowuje się osoba zmierzająca do spotkania z małoletnim, jest wyznaczony przez dwa elementy: nawiązanie kontaktu za pomocą systemu teleinformatycznego lub sieci telekomunikacyjnej oraz następcze wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania sytuacji, albo stosowanie groźby bezprawnej wobec swego rozmówcy. Momentem wyczerpania znamion tej formy przygotowawczej jest […] zastosowanie którejś z metod podstępu lub groźby, po nawiązaniu kontaktu z małoletnim na drodze do spotkania z nim” (. Małecki, Granice usiłowania przestępstw pedofilskich w świetle art. 200a § 1 i § 2 k.k.).
Przeczytaj też: Odpowiedzialność za anonimy
Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
Indywidualne porady prawne
