Indywidualne porady prawne
Autor: Marek Gola
Mój znajomy jest podejrzany (czyn przywłaszczenia) i poszukiwany listem gończym. Jednak w chwili popełniania czynu nie był zdrowy na umyśle. Powinien być leczony. Co by mu groziło, gdyby się teraz przyznał do czynu? Na co może liczyć?
Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu karnego zwanego dalej K.k. oraz przepisy Kodeksu postępowania karnego – K.p.k.
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż czyn z art. 278 § 1 K.k. podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5., a czyn z art. 284 § 1 K.k. podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Pierwszy czyn podlega przedawnieniu karalności z upływem 10 lat od czasu jego popełnieniu, a drugi czyn po upływie 5 lat od czasu jego popełnienia. Zachodzi zatem pytanie kiedy Pani znajomy popełnił czyn zabroniony, być może doszło już do przedawnienia karalności.
Drugą kwestią jest ocena, kto stwierdził, że Pani znajomy w czasie popełnienia czynu zachodziła sytuacja opisana w art. 31 § 2 K.k. W chwili obecnej nawet jeżeli Pani znajomy przyzna się do błędu, konieczne będzie przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego psychologa i psychiatry na okoliczność ustalenia, czy w czasie popełnienia czynu zabronionego Pani znajomy w czasie popełnienia przestępstwa miał zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem w znacznym stopniu ograniczoną.
Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego. Wymierzając karę, sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem.
Nie można jednak z góry zastrzec, że sąd ustali, że miała miejsce dyspozycja z art. 31 § 2 K.k., a zatem nie można z góry założyć, że będziemy mieli do czynienia z instytucją nadzwyczajnego zgłoszenia kary.
Nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju według następujących zasad:
Reasumując, nie może Pani z góry wskazywać, że mamy do czynienia z możliwością zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary. Biegły winien wydać opinię, czy w czasie popełnienia czynu zabronionego Pani kolega miał ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem. Od tej opinii będzie zależało, czy kara będzie orzekana w podstawowych granicach, czy też nie.
Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
Indywidualne porady prawne
Zapytaj prawnika