Niemoralna propozycja złożona przez internet nieletniemu

Uwiedzenie w internecie osoby poniżej 15. roku życia w celach seksualnych

Podstawę prawną opinii stanowią przepisy Kodeksu karnego (K.k.) oraz Kodeksu postępowania karnego (K.p.k.).

W mojej ocenie Pana zachowanie może być ewentualnie oceniane z punktu widzenia art. 200a § 1 K.k., zgodnie z którym – kto w celu popełnienia przestępstwa określonego w art. 197 § 3 pkt 2 lub art. 200, jak również produkowania lub utrwalania treści pornograficznych, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego lub sieci telekomunikacyjnej nawiązuje kontakt z małoletnim poniżej lat 15, zmierzając, za pomocą wprowadzenia go w błąd, wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania sytuacji albo przy użyciu groźby bezprawnej, do spotkania z nim, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

W dniu 8 czerwca 2010 roku weszła w życie nowelizacja Kodeksu karnego dotycząca uwodzenia dzieci w Internecie. W chwili obecnej zatem za próbę uwiedzenia w Internecie osoby poniżej 15. roku życia w celach seksualnych lub skłaniania jej do udziału w produkcji pornografii grozi kara do dwóch lat pozbawienia wolności.

Pański wpis nie może być w mojej ocenie traktowany jako czynność, która w swej istocie zmierza do spotkania w rzeczywistości celem wykorzystania seksualnego osoby po drugiej stronie. Po pierwsze zatem zasadnym jest wskazanie, iż ustawodawca w treści art. 200a K.k. wprowadza nowy typ przestępstwa. Jak podnosi Sąd Najwyższy w treści uzasadnienia postanowienia z dnia 1 września 2011 r., sygn. akt V KK 43/11: „trzeba jednak zwrócić uwagę, że ten nowy typ przestępstwa penalizuje czynności przygotowawcze do wykorzystania małoletniego poniżej lat 15 do przestępstw określonych w art. 197 § 3 pkt 2 k.k. lub art. 200 k.k. oraz produkowania bądź utrwalania treści pornograficznych z udziałem takiego małoletniego. Należy stwierdzić, że art. 200a k.k. nie stanowi lex specialis odnośnie do przepisu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 200 § 1 k.k., lecz jest czynem uprzednim współukaranym, mamy bowiem do czynienia z pomijalnym zbiegiem przestępstw [por. A. Wąsek i R. Zawłocki (red.): Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, t. I, wyd. 4, Warszawa 2010, s. 1061, teza 3; A. Zoll (red.): Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, t. II, wyd. 3, Warszawa 2008, s. 655, teza 25; M. Mozgawa (red.): Kodeks karny. Praktyczny komentarz, Warszawa 2010, s. 416-417, teza 9]. W praktyce często realizacja znamion przestępstwa z art. 200a k.k. mieścić się będzie w ramach zachowań sprawczych penalizowanych w granicach karalnego usiłowania przestępstwa z art. 200 § 1 k.k.”

Zobacz też: Pornografia nieletnich

Odpowiedzialność karna

Pana zachowaniu nie można przypisać próby wprowadzenia rozmówcy w błąd. Nie skupiał się Pan także na wyzyskaniu błędu dla nawiązania więzi z rozmówczynią, lub wzbudzenia zaufania. Nie stosował Pan także groźby bezprawnej, czy szantażu.

Istotne jest, w mojej ocenie, i świadczy to na Pana korzyść, że w czasie rozmowy nie została złożona żadna propozycja jakiegokolwiek spotkania, czynności seksualnej, bądź innej czynności zmierzającej do wykorzystania rozmówcy. Nadto, co ważne, miał Pan prawo sądzić, że rozmówce jest osobą pełnoletnią.

Rozmowa, która była prowadzona, a która została przez Pana sparafrazowana, w mojej ocenie nie daje podstaw do postawienia Panu zarzutu, a tym samym pociągnięcia Pana do odpowiedzialności karnej. Z opisu w ogóle nie wynika, jakoby zmierzał Pan swoim zachowaniem do jakiegokolwiek wykorzystania rozmówcy, a przede wszystkim do odbycia stosunku płciowego. Państwa wymiana zdań była czysto teoretyczna, pozbawiona jakichkolwiek aspektów praktycznych, zmierzających do spotkania.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼