Jak nie zmienić statusu z osoby podejrzanej na oskarżoną?

Podstawę prawną dla przedstawionego przez Pana zagadnienia stanowi art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zostało w nim określone przestępstwo polegające na:

• udzielaniu innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej;
• ułatwianiu innej osobie ich użycia;
• umożliwianiu innej osobie ich użycia;
• nakłanianiu innej osoby do użycia takiego środka lub substancji.

Dla bytu występku wystarczy, że sprawca postąpi chociażby w jeden z czterech wymienionych sposobów zachowania się.

Użyty w komentowanym przepisie termin „udzielać” należy rozumieć jako: dać, dostarczyć, częstować, dawać, wręczać, udostępnić, użyczyć. Oczywiście na gruncie art. 58 ustawy sprawca nie udziela środka odurzającego lub substancji psychotropowej w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Osoba, której udziela się wymienionych środków lub substancji, nie może być abstrakcyjna, tzn. odbiorca musi zostać skonkretyzowany.

Dla bytu przestępstwa z art. 58 ustawy nie ma znaczenia przyczyna, dla której następuje udzielenie środka odurzającego lub substancji psychotropowej.

Znamię „ułatwia” oznacza uczynienie czegoś prostszym, łatwiejszym, umożliwienie osiągnięcia czegoś, uproszczenie, udogodnienie. W kontekście art. 58 ustawy następuje to w momencie ukończenia czynności mających na celu łatwiejsze użycie środków odurzających lub substancji psychotropowych (np. poinstruowanie innej osoby, w jaki sposób należy ich używać, udostępnienie pomieszczenia). Ułatwienie to przede wszystkim dokonanie udogodnienia dla konsumenta używającego wymienionych środków lub substancji, podniesienie komfortu ich konsumpcji. Należy pamiętać, że ułatwienie nie jest warunkiem niezbędnym do użycia tych środków lub substancji.

Pojęcie „umożliwia” dotyczące użycia środków odurzających lub substancji psychotropowych należy rozumieć jako stworzenie innej osobie warunków pozwalających na ich konsumpcję, np. przez przekazanie igły i strzykawki, pożyczenie pieniędzy na zakup, usunięcie przeszkód uniemożliwiających użycie.

Mówiąc o „nakłanianiu” do użycia środków odurzających lub substancji psychotropowych, mamy na myśli takie działania, których celem jest wywołanie u adresata tego nakłaniania woli ich użycia. Środkiem służącym do osiągnięcia tego celu może być namowa, prośba, polecenie, gest, a także groźba.

Skazując za przestępstwo z art. 58 ustawy, sąd może orzec – obok kary zasadniczej – środek karny w postaci przepadku przedmiotu przestępstwa oraz przedmiotów i narzędzi, nawet wtedy, jeżeli nie były one własnością sprawcy (art. 70 ust. 1 ustawy). Może również orzec jeszcze inny środek karny, a mianowicie nawiązkę w wysokości do 50 000 zł, przeznaczoną na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii (art. 70 ust. 4 ustawy).

Niestety opisana przez Pana sytuacja wypełnia znamiona przestępstwa z art. 58 ustawy. Bez wątpienia uniknięcie odpowiedzialności wiązałoby się z wykluczeniem działań opisanych w tym czynie. Zmarła musiałby więc sama nabyć środki, sama ich używać. Wspólne używanie może być potraktowane jako nakłanianie lub umożliwienie.

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼