Akt oskarżenia przeciwko sprawcy oszustwa internetowego i co dalej?

Pokrzywdzony w oszustwie jako oskarżyciel posiłkowy

Z treści wysłane przez Panią pisma wynika, że prokuratura skierowała przeciwko sprawcy oszustwa, którego padła Pani ofiarą, akt oskarżenia. Na tym etapie postępowania jest Pani stroną postępowania – pokrzywdzoną. By nadal tak zostało, winna Pani złożyć oświadczenia o występowaniu w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego.

W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego pokrzywdzony może działać jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego obok oskarżyciela publicznego lub zamiast niego. W przedstawionym przez Panią przypadku, jako iż oszustwo jest przestępstwem ściganym z urzędu, może Pani występować jako oskarżyciel posiłkowy obok oskarżyciela publicznego (tj. prokuratora). W tym celu należy złożyć pismo w którym oświadczy Pani, iż przystępuje do sprawy w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Nadto winna Pani złożyć wniosek o naprawienie szkody.

Zobacz też: Nieuczciwy sprzedawca OLX

Wniosek o naprawienie szkody

W mojej ocenie najkorzystniejsza z punktu widzenia Pani interesu jest instytucja, o której mowa w art. 46 Kodeksu karnego, tj. wniosek o naprawienie szkody. Jeżeli nie wytoczono powództwa cywilnego, pokrzywdzony, a także prokurator, może aż do zakończenia pierwszego przesłuchania pokrzywdzonego na rozprawie głównej złożyć wniosek, o którym mowa w art. 46 § 1 Kodeksu karnego.

Zgodnie z art. 46:

„§ 1 W razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości albo w części lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; przepisów prawa cywilnego o przedawnieniu roszczenia oraz możliwości zasądzenia renty nie stosuje się.

§ 2. Zamiast obowiązku określonego w § 1 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego”.

Wniosek, o którym mowa powyżej, złożony na podstawie art. 46 § 1 jest wolny od opłat sądowych.

Gdyby zdecydowała się Pani na złożenie takiego wniosku, sąd musi orzec obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w całości albo w części lub zadośćuczynienia. Ustawodawca w treści art. 46 § 1 stanowi bowiem, iż „w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka…”.

Jak wskazuje się orzecznictwie:

„W wypadku skazania za przestępstwo określone w art. 46 § 1 oraz złożenia wniosku przez pokrzywdzonego sąd zobowiązany jest orzec obowiązek naprawienia szkody (wyrok SN z 21 listopada 2002 r., III KKN 269/2000). Oznacza to, że sąd nie może odmówić orzeczenia obowiązku naprawienia szkody, jeżeli złożono wniosek, istnieją podstawy do skazania, a szkoda została określona i udowodniona. Szkodą, do której naprawienia sąd zobowiązuje sprawcę, jest równowartość rzeczywistej szkody wynikłej bezpośrednio z przestępstwa i nie jest dopuszczalne uwzględnienie przy ustalaniu jej wysokości tych składników i elementów szkody, które wynikły z następstw czynu, np. odsetek (wyrok SN z 4 lutego2002 r., II KKN 385/2001)” (L. Tyszkiewicz i in., Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2008).

Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej  ▼▼▼